بسم الله الرحمن الرحیم
مشترکات حضرت فاطمه به دیگر ایمه معصوم در قرآن و روایات:
1- ذلِکَ الَّذی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ (23) شوری
این همان چیزى است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند به آن نوید مىدهد! بگو: «من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمىکنم جز دوستداشتن نزدیکانم [اهل بیتم] و هر کس کار نیکى انجام دهد، بر نیکىاش مىافزاییم چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.
2- فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (37) بقره
سپس آدم از پروردگارش کلماتى[1] دریافت داشت (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او را پذیرفت چرا که خداوند توبهپذیر و مهربان است.
3- فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبینَ (61)آل عمران
هر گاه بعد از علم و دانشى که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.
عن کتاب فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى من مهدها إلى لحدها 1: 9 نقلا عن کشف اللئالى، لصالح بن عبد الوهّاب بن العرندس «عن اللّه تبارک و تعالى: یا أحمد، لولاک لما خلقت الأفلاک، و لو لا علیّ لما خلقتک، و لو لا فاطمة لما خلقتکما».
ای احمد اگر تو نبودی افلاک را نمی آفریدم و اگر علی نبود تو را خلق نمی کردم ، و اگر فاطمه نبود شما دو تن را به منصه ظهور نمی رساندم .
1- نمونه ای از روایات در باب کلمات:
1- روى العیاشی فی تفسیره ج 1، ص 40، الحدیث 24، باسناده عن الإمام الباقر علیه السّلام قال: قال رسول اللّه (ص): إنّ اللّه حین أهبط آدم إلى الأرض أمره أن یحرث بیده فیأکل من کدّه بعد الجنّة و نعیمها، فلبث یجأر و یبکی على الجنّة مائتی سنة، ثمّ إنّه سجد للّه سجدة فلم یرفع رأسه ثلاثة أیّام و لیالیها، ثمّ قال: أی ربّ ألم تخلقنی؟ فقال اللّه: قد فعلت، فقال: ألم تنفخ فیّ من روحک؟ قال: قد فعلت، قال: ألم تسکنّی جنّتک؟ قال: قد فعلت، قال: ألم تسبق لی رحمتک غضبک؟ قال اللّه: قد فعلت فهل صبرت أو شکرت؟ قال آدم: «لا إله إلّا أنت سبحانک إنّی ظلمت نفسی فاغفر لی إنّک أنت الغفور الرّحیم»، فرحمه اللّه بذلک و تاب علیه انّه هو التّواب الرّحیم.
2- روى الصدوق (ره) فی (معانی الأخبار) ص 126، الحدیث 1، باسناده عن الإمام الصادق علیه السّلام قال: الکلمات الّتی تلقّاها آدم من ربّه فتاب علیه، و هو أنّه قال: «یا ربّ أسألک بحقّ محمّد و علیّ و فاطمة و الحسن و الحسین إلّا تبت علیّ» فتاب اللّه علیه إنّه هو التّواب الرّحیم. و رواه أیضا فی (کمال الدّین) ج 2، باب 33، الحدیث 55، ص 28.
3- أخرج السیوطی فی (الدّر المنثور) و قال: أخرج ابن النجّار عن ابن عباس قال: سألت رسول اللّه (ص) عن الکلمات الّتی تلقّاها آدم من ربّه فتاب علیه قال: سأل بحقّ محمّد، و علیّ، و فاطمة، و الحسن، و الحسین، إلّا تبت علیّ فتاب علیه. ( از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم از کلماتی که آنها را حضرت آدم علیه السلام از پروردگارش بیاموخت و در نتیجه پروردگار توبه او را پذیرا گشت؛ پرسیدم حضرتش فرمود: آن کلمات محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین بودند، که چون آدم نام آنان را بر زبان آورد خداوند توبه او را پذیرفت.
4- روى الکلینی فی (الرّوضة) ص 304، الحدیث 472، باسناده عن أحدهما علیهما-